سلام بر تو ای خدیجه، بانوی طاهره نور که آهنگ کوچ تو، یادآور سال‏های دلواپسی محمد در انتشار آخرین نغمه‏ های آسمانی است.
آن زمان که مکیّان، دشنه بر دل سنگی‏شان می‏ساییدند تا محمد را در رسالت خویش تنها بگذارند، تنها تو بودی که ثروت خویش را بر زخم‏های قلب محمد مرهم کردی تا امروز، عطر اسلام، از پس تاریخ، به دست‏هایمان برسد. این، لبخند آفتاب‏خیز تو در دوره حیاتت بود که سال‏های رفتنت را بر رسول‏خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، به (عام‏الاحزان) مبدّل کرد.
سلام و درود فرشتگان بر تو باد، ای بانوی رحمت!
خدیجه، آرام‏بخش رسول
دین، با شمشیر علی علیه‏السلام و یاری ابوطالب و داشته‏های خدیجه علیهاالسلام روی پای خود ایستاده بود؛ ولی رسید روزی که میهمانی رمضان، بی‏حضور خدیجه بر محمد طی شد؛ آن هنگام که حضور مهربان همسر را در «جُحون» دفن کرد و (65) بهار، عمر خدیجه را در خاطرات ذهن شریفش پایان داد. مایه آرامش محمد! درود فرشتگان بر تو باد، ای خدیجه دختر «خُوَیلد» که اگر نبود همراهی دست‏های بخشنده تو در لحظه لحظه رسالت نورانی احمدی، شاید طفل اسلام، در شعب ابی‏طالب به بلوغ خویش نمی‏رسید

«وزیر صداقت اسلام»

چه زیباست که نام تو در تاریخ اسلام، تفسیر اولین زنی است که اسلام آورد و محمد را در سراشیبی دلهره‏های رسالت، باور کرد.
پاداش تو همین بس که وقتی نان و خرمای همسر را تا غار حرا می‏بردی، جبرئیل از تماشای منظره عاشقانه تو، چنین پیام آورد که: «یامحمد! بر خدیجه از جانب پروردگارش سلام برسان و او را به خانه‏ای از زبرجد در بهشت بشارت ده» تو را چه بخوانم که تعبیر تو از زبان بزرگان خوش‏تر است، آنجا که از قول ابن اسحاق در یک کلام تو را «وزیر صداقت» برای اسلام می‏نامند.
زیرنویس
ـ رحمت خدا بر خدیجه علیهاالسلام باد که شاخه‏ های بی‏ پناه رسالت، بر ریشه‏ های مقتدرش پیوند خورده بودند.
ـ ای بهترین بانوی بهشت، برای وصف خوبی تو، بی‏ طاقتی محمد در فراقت کافی است؛ آن هنگام که سال کوچ تو را «عام الحزن» نامیدند.